امید حالت خوش بینانه ای است که بر پایه انتظارات نتایج مثبت با توجه به وقایع و شرایط در زندگی است.و به عنوان یک عمل، به این معناست: "انتظار وقوع انفاقات مثبت با اعتماد به نفس"
استاد روانشناسی باربارا فردریککسون استدلال می کند که امید زمانی به وجود می آید که بحران به وجود می آید و بعد از آن دریجه هایی به روی خلاقیت باز میکند.فردریک معتقد است که با نیازهای بزرگ طیف گسترده ای از ایده ها و همچنین احساسات مثبت به عنوان شادی و شجاعت و توانمند سازی، از چهار حوزه مختلف خود به دست می آید: این حوزه ها عبارتند از حوزه های شناختی، روحی، اجتماعی یا فیزیکی
افراد امیدوار "مانند یک موتور کوچک هستند که می توانند ،به این دلیل که مرتبا برای خودشان تکرار می کنند، من فکر می کنم،می توانم، فکر می کنم می توانم، چنین تفکر مثبت می تواند بر اساس یک حس واقع بینانه خوش بینی و نه کاذب،انسان را به حرکت دراورد تا با امید به سمت اهداف خود حرکت کند.
چارلز اسنایدر، روان شناس، امیدوار به داشتن هدفی بود که برنامه مشخصی برای رسیدن به این هدف نیز داشته باشد.
آلفرد آدلر به همین ترتیب برای مرکزیت جستجوی هدف در روانشناسی انسانی نیز چنین گفت.
انسان شناسان فلسفی مانند ارنست بلچ اسنایدر بر ارتباط بین امید و آرمانهای ذهنی و همچنین نیاز به درک واقع گرایانه از اهداف تأکید کرد و استدلال می کند که تفاوت بین امید و خوش بینی این بود که اولین راه های عملی برای پیشرفت در آینده بود.
ترجمه از وبسایت success
نشر این مطلب به شرط عنوان منبع بلامانع می باشد.
دکتر سیکپ امید ,مثبت ,حوزه منبع
درباره این سایت